Ҳижобли аёл

​Ҳижобли аёл

Кўзинг-у, қалбингни забт этган тўлиб
Нафосат ҳақида сурсанг гар хаёл.
Нуқсонсиз гўзаллик тимсоли бўлиб
Юрган бир ҳасратдир ҳижобли аёл!

Бироқ осон эмас юрмоқ ҳижобда,
Бугун бу кўпларга келмоқда малол.
Ҳис қилар ўзини бегона дунё,
Келгинди хилқатдир ҳижобли аёл.

Авж олган бузуқлик, маъсиятлардан,
Не-не қадриятлар бўлди-ку увол.
«Эй Роббим, паноҳ бер!» дея булардан
Беркинган сувратдир ҳижобли аёл.

Кўплар аёл номин бўлғайди тинмай,
Авратлар очилиб, бўлишар хуш-ҳол.
Тақвосин кўрсатиб, ўзин кўрсатмай
Сақланган сийратдир ҳижобли аёл.

Миллат-у, динини кўплар унутиб
Гуноҳлар қаърида топаркан завол,
Тақвоси тимсоли, либоси бўлиб
Динига қувватдир ҳижобли аёл.

Беҳаё кимсалар, динсиз жоҳиллар
Масхара қилганда уни бемалол.
«Аллоҳим, уларга ҳидоят бер», деб
Энг яхши ниятдир ҳижобли аёл.

Унинг маувжудлиги кўнгилга малҳам
Кўз қувнар, қалб эса бўлмагай беҳол.
Китоблар ёқилиб кетганида ҳам
Исломга ҳужжатдир ҳижобли аёл!

Даъватлар тўхтаган телба диёрда
Ҳар кимнинг кўнглида катта бир савол.
Индамай кетса ҳам кўзлари ерда
Катта бир даъватдир ҳижобли аёл.

Унга ҳавас қилгум, дегум, «эй синглим,
Эрларга тақвода ўрнак бўлиб қол!»
Иймондан воз кечган эркаклар учун
Энг яхши ибратдир, ҳижобли аёл.

Хайрулла Ҳамидов.